Laten wij inves­teren in samen­leven met de wolf, in plaats van uitsluiten

Sinds de terugkeer van de wolf in Nederland in 2018, en recent ook in onze regio, is er veel debat ontstaan over de wenselijkheid van zijn aanwezigheid. De motie die vandaag voorligt, benadrukt een reeks zorgen en risico’s. Tegelijkertijd wil ik pleiten voor een evenwichtige benadering waarin we erkennen dat de wolf een inheemse soort is, die een waardevolle rol speelt in ons ecosysteem.

Inmiddels is er in Nederland en elders in Europa ruime ervaring opgedaan met het samenleven met wolven. Daaruit blijkt dat effectieve schadepreventie, zoals afrastering en begeleiding van kuddes, veel leed bij landbouwhuisdieren kan voorkomen. De wolf jaagt als roofdier – dat is natuurlijk gedrag. Dat niet elk prooidier volledig wordt opgegeten, is niet ongewoon in de natuur. Een overschot aan wolven zonder voedsel is bovendien een theoretisch scenario: de populatie groeit in samenhang met beschikbaarheid.

Belangrijk is ook om feit en angst van elkaar te scheiden. Wereldwijd zijn serieuze incidenten tussen mens en wolf uiterst zeldzaam. Angst onder inwoners verdient aandacht, maar vormt geen reden tot uitsluiting of afschot. Educatie, preventie, toezicht en verantwoord beheer zijn hier de juiste weg.

Laten wij kiezen voor verstandig natuurbeleid. Laten wij investeren in co-existentie, in plaats van uitsluiting.